من نمی دانم فلسفه دوستی ما انسان ها با یکدیگر چیست؟
شاید...!
ما انسان ها با هم دوست می شویم تا یکدیگر را در رسیدن به کمال کمک کنیم
با هم دوست می شویم تا طرف مقابلمان را شاد کنیم
و
خودمان هم نشاط را مزه مزه کنیم
دوست می شویم تا تنهایی یکدیگر را فراری دهیم به سوی ابد.
ما...
من می دانم فلسفه دوستی من و تو چیست؟
من مدام فقط باید به نبودنت فکر کنم !
مزه تنهایی گرفته تمام وجودم را !
دیگر نمی دانم شادی چه طعمی دارد !
من هرروزم را با تکرار عبارت های تاکیدی و مثبت شروع می کنم
یک احساس خوبی در رگ هایم وول می خورد با این کار
اما... فقط کافی ست به خلا نبودنت فکر کنم
دیگر خبری از آن احساس خوشایند نیست که نیست !
...
لطفا فلسفه دوستی بین خودمان را برایم تعریف کن؟! لطفا !
تو چه جوری می توانی بدون من زندگی کنی؟!
تویی که سه قرن پیش می گفتی "دوستت دارم"
تویی که با مهربانی هایت به من خاطر نشان میکردی که برایت ارزش دارم
حالا فلسفه این تنهایی و دلتنگی و... چیست؟
این فقدان خواسته یا ناخواسته ات را ترجمه کن برایم، شاید خموگی دست از سرم بردارد.
من این شهر شلوغ غربت زده را نمی خواهم
این پله های روزافزون پیشرفت را دوست ندارم
دارم با پرنده ها و درخت ها بیگانه می شوم !
این بیگانگی بزرگترین فاجعه زندگی من است (البته، بعد از فاجعه کوچ کردن تو! )
کاشکی دیر نشود !
کاشکی جنون دست از سر نوشته ها ی من بردارد، کاشکی !
دلم برای سلام های خوش طعمت تنگ شده، عزیز روزهای زندگی !
دلم برایت تنگ شده، عزیزی که به من تکرار جمله "دوستت دارم" را آموختی !
چرا مرا نجات نمی دهی از این همه دغدغه؟!
می بینی؟! سطر به سطر نوشته هایم لهجه دلتنگی شدید به خود گرفته اند
راستی... این نوشته ها را هنوز هم می خوانی؟!
اگر پاسخت "آری" ست، کاری بکن که فلسفه دوستی، زیباترین فلسفه زندگی مان بشود !!!

|