عشق بی پایان

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند . .  .  پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت عکسبرداری بشه تا مطمئن بشيم جائی از بدنت آسیب ديدگي يا شکستگی نداشته باشه "  پیرمرد غمگین شد، گفت خيلي عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست    پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند . او گفت : همسرم در خانه سالمندان است. هر روز صبح من به آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. امروز به حد كافي دير شده نمی خواهم تاخير من بيشتر شود !   يكي از پرستاران به او گفت : خودمان به او خبر می دهیم تا منتظرت نماند . پیرمرد با اندوه گفت : خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد . چیزی را متوجه نخواهد شد ! او حتی مرا هم نمی شناسد   پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟! پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:23 | |

آخ که چه ساده خواستمت

آخ که چه ساده خواستمت
	روی چشام میذاشتمت  دشنه شدی به جون من  گفتی نمیشناسمت  آخ چه بهونه گیر شدی!  من که نمیشه باورم  گفتی هوای عشق تو  دیگه پریده از سرم  مگه نخواستی جون بدم  این دل و این دشنه ی تو  تموم کن این وصیتو  بذار بشم خراب تو  به آبروی دل قسم  تن به قضا داده منم  ببخش که با حقارتم  حوصلتو سر میبرم  ببخش که ساده میشکنم  تو دستای نازک باد  آخه همیشه باختنو  جز تو کسی یادم نداد

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:21 | |

يا تو يا هيچكس

اگه تو مال من بودی اگه تو مال من بودی ماه از چشات طلوع می کرد پرستو از رو دست تو نغمه هاشو شروع می کرد اگه تو مال من بودی کلاغ به خونش می رسید مجنون به داد اون دل زرد و دیوونش می رسید اگه تو مال من بودی همه خبردار می شدن ترانه های عاشقی رو سرم آوار می شدن اگه تو مال من بودی قدم رو پاییز میزدیم پاییز می فهمید که ماها زبونشو خوب بلدیم اگه تو مال من بودی انقد غریب نمی شدم من چی می خواستم از خدا دیگه اگه پیشت بودم اگه تو مال من بودی دور خوشی نرده نبود دل من اون آواره ای که شبا می گرده نبود اگه تو مال من بودی چشام به چشمات شک نداشت تنگ بلور آرزوم مثل حالا ترک نداشت اگه تو مال من بودی جهنمم بهشت می شد قصه ی عشق ما دو تا ، عبرت سرنوشت می شد اگه تو مال من بودی می بردمت یه جای دور یه جا که تو دیده نشی نباشه حتی کمی نور اگه تو مال من بودی ،‌ می ذاشتمت روی چشام بارون می خواستی می بارید ، ابر سفید گریه هام اگه تو مال من بودی برگا تو پاییز نمی ریخت شمعی که پروانه داره ، اشک غم انگیز نمی ریخت اگه تو مال من بودی قفس دیگه اسیر نداشت آدما دارا می شدن ، دنیا دیگه فقیر نداشت اگه تو مال من بودی خیال نمی کنم باشی پس می رم و می کشمت پیش خودم تو نقاشی

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:20 | |

شب خیس

تو شب خیس مژه هام یه شب بیا قدم بزن 
با رقص تلخ اشک من ساز دوست دارم بزن

اتاق آرزوهامو خیلی مرتب چیدمش
بیا و با یه چشمکت ، اتاقمو بهم بزن

سخته برات تنهاییاتو کوک کنی
با عشق من چشمای نازتو ببند ،‌ برای من یه کم بزن

می خواستم از نگات بگم ، دوباره لغزید قلمم
قصه نویس رؤیاها بیا واسم قلم بزن

بگو دوسم داری یا نه ؟ یه جور بهم نشون بده
بقیه ی زندگیمو با این جواب رقم بزن

به جای ابرا واسه تو شب تا سپیده باریدم
به خاطر هر کی می خوای تو لااقل یه نم بزن

اون عکسی که ازم دیدی توش یه چیزایی کم داره
تو جای من رو گونه هام هاشور زرد غم بزن

بگو تو زندگیت کیه رد نشو از سوال من
زیر جواب نقره ایت چند تا برام قسم بزن

مجنون چی رو بلد نبود که لیلی قسمتش نشد
توام توی طالع من نقش بد ستم بزن

عاشقی سخت و آسونه ، بستگی به دلت داره
دوس داری بهتر بدونی یه سر به این دلم بزن

پیش خودت نگو که عشق همیشه عشقای قدیم
بیا یه بار از عشقای قشنگ حالا دم بزن

نامه باید خودش بیاد تا بنویسیش واسه من
تو خلوتت سری به این یه حس محترم بزن

سخته ولی جور دیگه شعر و باید تموم کنم
دلم که رفت چیزی اگه مونده بیا ازم بزن

زخم تو ، زخمتو می خوام ، هر دو واسم مقدسه
چه خنجرو ، چه عشقتو ، فقط واسه خودم بزن

یه وقت اگه تنها شدی با عشق و ساز و زمزمه
به خاطر من یه بارم ،‌من به تو می رسم بزن  

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:18 | |

عذر خواهی

عذر خواهی

نمی دانم چرا بعد از عبور از دقیقا سیصد و هشتاد و نه شب کماکان لحظه ها بیدار و زنده کماکان دستها مرداد،در تب   کماکان سجده ها لبریزِ نفرین کماکان خنده ها زهر هلاهل تمام حرف ها نقش کف دست به روی ماسه های خیس ساحل   دوباره چهره ها اندوه،اندوه دوباره بغض ها فریاد،فریاد بلندِ آسمان کوتاهِ کوتاه دوباره خاطرات … ای داد و بیداد   تمام زندگی دور تسلسل : دوباره،بازهم،یک بار دیگر دوباره روی گردنهای زخمی طناب خسته ی یک دار دیگر

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:16 | |

احساس شیرین

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:15 | |

بلبل نغمه خوان

چرا بلبل همیشه نغمه خوان است
چرا بر برگ شبنم می نشیند
چرا آلاله های باغ سرخند

چرا بر روی گل غم می نشیند
چرا باران همیشه قطره قطره ست
چرا در خانه ها دریا نداریم
چرا در باغچه یا توی گلدان
گلی یا برگی از رویا نداریم
چرا پروانه ها معنای عشقند
چرا جغدان همیشه اشکبارند
چرا مردم همانند کبوتر
درون خانه ها جغدی ندارند
 چرا در هر کتابی آسمان ها
همیشه آبی و خوشرنگ هستند
چرا هیچ آسمانی رنگ غم نیست
چرا مردم خدا را می پرستند
چرا ما عاشق باد صباییم
چرا یک بار با طوفان نباشیم
چرا در هر زمان در فکر دریا
چرا یکبار با باران نباشیم
چرا گلزار ها شاداب و سبزند
چرا قلب بیابان لالهگون است
چرا دستان برکه پاک و نیلی است
چرا چشم شقایق رنگ خونست
چرا لبهای مردم نیمه خشک است
چرا لبخند در آن جا ندارد
چرا توی قفس هامان قناری ست
چرا هیچ آدمی درنا ندارد
چرا بالا تر از احساس عشقست
چرا تصویر از اینه پیداست
چرا نیلوفران پیک بهارند
چرا احساس در دل ها شکوفاست
 اگر چه این بیان آرزو بود
ولی آخر چرا زیبا نباشیم
 چرا یک بار چون بال پرستو
چرا یک بار چون دریا نباشیم  

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:14 | |

باتوبودن

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:14 | |

دوست دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:10 | |

دفتر باران

درخت بود و تو بودی و باد، سرگردان میان دفتر باران، مداد سرگردان تو را كشید و مرا آفتابگردانت میان حوصله گیج باد سرگردان همیشه اول هر قصه آن یكی كه نبود نه باد بود و نه تا بامداد سرگردان و آن یكی همه ی بود قصه بود و در او هزار و یك شب و صد شهرزاد سرگردان تمام قصه همین بود راست می گفتی : تو باد بودی و من در مباد سرگردان زمین تب زده، انسان عصر یخ بندان و من میان تب و انجماد سر گردان ستاره ها همه شومند و ماه خسته من میان یك شب بی اعتماد سر گردان مرا مراد تویی گرچه بر ضریح تو هست هزار آینه ی نا مراد سرگردان نماد نام تو بود و نماد ناله من هزار ناله در این یك نماد سر گردان ................................................ ................................................ درخت كوچك تنها به باد عاشق بود                             و  باد                                     بی سرو سامان         و  باد                                سر گردان * تمام قصه همین بود، راست می گفتی !

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:7 | |

محرم

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست...ما تجربه کردیم ،کسی یار کسی نیست! هر کسی همنفسم شد                               دست آخر قفسم شد    من ساده به خیالم                                       که همه کار وکسم شد اون که عاشقانه خندید                                  خنده های منو دزدید زیر چشمه مهربونی                                      خواب یک توطئه می دید!!!! بازم من موندم اون بغض سنگین توی گلوم که می ترسم بشکنه...آخه نمی دونم این دفعه به کدامین بهانه اشکهام رو برای دیگران توجیه کنم...!!!!!!!        آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم                 از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم   تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم         شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:6 | |

دوست دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:6 | |

اون چه قدر ساده ازم برید و رفت

اون چقدر ساده ازم برید ورفت

اون چه قدر ساده ازم برید و رفت           وانمود کرد که منو ندید و رفت    همه گفتن اون ازت بی خبـره              به خـدا گریه هامو شنید و رفت   کم کم حس کردم براش تکراریم            یـه عـروسک جدید خریـد و رفت   اونی که قسم می خورد عاشقمه          جام گذاشت تنها و نا امید ورفت   یادشم نموند یه روز یه عاشقی            سـر بـه دیـوار غمـا کوبیـد و رفت   مثل لبخندی روی لبام شکفت            مثل اشکی از چشام چکید و رفت   قهرمـان سـرنوشت من یه روز              اومـد و حماسـه   آفـریـد   و   رفت   مثل گل بودم تا پژمردم اونم                    مثل یـه قنـاری پر کشید و رفت   مثل یـه غـریبه اومـد حـالمو              خیلی سرد وسرسری پرسید و رفت   خبـرش کردن که دارم می میرم             اومـد و جـون دادنم رو دیـد و رفت   مثل گنجشکی دلم رو جا گذاشت            زیـر این بـارونـای شـدید و رفت     قفس چشماشو وا کرد روی من               یهـو گنجشک دلـم پـرید و رفت   اون چقدر سـاده ازم برید و رفت               وانمود کرد که منـو ندید و رفت

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:4 | |

قلبم را سوزندی

رفتی تو از اینجا تو ای عزیز ولی یادت هنوز اینجاست شاید که یه رویاست روحم هم هنوز رنجور و خسته انگار همه اش تو رو می خواد ای وای بر این دل بخته منم شاید همین بود باشم تنها و بی پناه تو زندان بی گناه سهم منم از تو همین بود شدم عاشق ولی تنهام آه قلبم رو سوزوندی نامم رو نخوندی و رفتی با دیگری موندی من رو از خودت روندی یادت رفت همه حرفات همه قسه هات و همه قول و قرارات حس می کنم یه روز دوباره بیاد دستت تویه دستام لبات رویه لبام ای آسمون اون رنگ آبی نمی کنه من رو خوشحال درد هام شده انبار شاید که این عشق تو هم بود عذاب من تو این دنیا تنها و بی پروا این برای من یک معماست چرا تنها تو رو می خوام

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:3 | |

اگرمیروی

نازنینم اگر می روی برو به خدا می سپارمت می روی ... دل من را با خود ببر به یادگار نشکن این دل پاک و ساده به یاد داشته باش وجود تنهایه مرا و نشکن عهد ناشکستنی و از یاد نبرد چشمان منتظر من و تلخی سکوت جاده از یاد نبر که از یاد نمی برمت و همیشه در یادمی در وجودمی می روی ولی با خود نبر خاطراتت را که من با آنها خوشم می روی ... و حرفهای زیبایت را از یاد نبر و بوی گل های شب بو می روی ولی باران را با خود نبر بوی طراوت گل های باغچه را با خود نبر بهار هستی را پاییز نکن ترانه هایم را غمگین نکن چشمان را به در نگذار و نفسم را آه نکن می روی ...!به یادم باش می روی ...!برگرد

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:3 | |

نیمکت خاطره ها

از کنار نیمکت خاطره ها میگذرم سکوت می نوازد و درخت شاهد باران عشقم با ترانه باد می خواند دستم گم کرده راهش را بی جهت در جیبم می خزد پاهایم سنگین اند بار غمی به دوش دارم با هر گامم زیر پاهایم صدای خش خش رنج پاییز را میشنوم و اشک هایم را پشت سر می گذارم در بدنم جریان دارد حضورش اما با چشمم چیزی جز فاصله نیست با خودم می گویم به کجا می روم آن چه اینجا می جویم چیست؟ در فکر هستم من و او اینجا و ناگهان با هق هقم دیگر نواختنی نیست هوا سرد است تنها میگریم به یاد شبی که با او خندیدم آه من در کنار او و حضورش عاشقانه زیر باران رقصیدم و عطر نابش را بوییدم خندیدم... از غم چشمهایش رنجیدم... همه را پوستم گواه می دهد... عاشقانه،بی ترس،بی لرز زیر بوسه های آسمان دست هایم را گرفت محو گرمای وجودش بودم که در دلم عشقی جاویدان را نوشت جلوی این نیمکت به درخت شاهد چشم می دوزم تنهایم  اما امروز... تکرار میکنم بودنش را و از نبودنش این جا تنها می سوزم باد سردی می وزد دست هایم گم می شوند در جیبم تنها به تنهایش و تنهاییم می اندیشم چشم های خیسم را می بندم

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:2 | |

میان من وارزوهایم

میان منو ارزوهایم هزار فاصله هست .   میان ارزوهایم و من فقط یک قدم مانده!! و تو ان دورتر ها ایستاده ای که برایت دستی تکان بدهم و تو دلت ارام باشد که :نمی فهمد که من دیگر نمی بینمش!! من می بینمت که مرا نمی بینی و می شنومت که برایم چیزی نمی خوانی .می روی میان ورق های سیاه روزنامه های روزمرگیت شنا کنی! و شبها قبل از خواب با صدای بلند بگویی:فردا کار دارم!!! وه !چه خوب است که فردا کار داری و من صدایت را می شنوم که فردا کار داری!! و ارزوی من اینست که همه ی فردا ها کار داشته باشی تا با من حرف بزنی ! و تو .........برای صبحانه نان و پنیر دوست نداری!!   تنها که باشی ٬ربطی به این ندارد که میان  هزار نفر بادبادکت را هوا کنی. کسی مرا نمی بیند.حتی اگر خودم را به بادبادکم سنجاق کنم.!!! کسی مرا نمی بیند . همه منتظرند که مرا نبینند

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:1 | |

خسته شدیم

 

خسته شدیم از بس که فصل ها یادشان رفته بود برای هر کدامشان میانه ی حیثیت زمانه جایی هست که برای خودشان به نام خورده!!!!!!!     خسته شدیم از بس گرم بود به جای اینکه برفی ..بارانی ..حسرت کنج گرمی ..ویا التماس یک پیاله حرارتی ملتزم را شب به شب به دفترچه ی خاطراتمان سنجاق کردیم. درختهای میانه ی بلوار نمی دانند گل کنند یا بخوابند. دیشب کاج روبهروی پنجره هراز گاهی چشمهایش را می مالید و با حیرت دور برش را نقاشی می کشید.صبح که دیدمش خواب بود.!! هیچ چیز جای خودش نیست. نکند من هم باید جای دیگری باشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 19:0 | |

زندگی

 می خوام برم تو زندگی
یه باریه رو شونه هام
یه حسرت توی نگام
می خوام که باز عاشق بشم
دستای غم از زندگیم کوتاه بشه
یه بغضی هست توی صدام که وا بشه
می خوام سوار مرکب دنیا بشم
تا سایه هست از غصه ها من دور بشم
از ابرای غربت و غم جدا بشم
می خوام به بارون بگم دیگه نباره
بسه دیگه
تا کی می خواد اشکای من رو بیاره
تا غربت هست صدای غم در نیاره
می خوام عقاقیا رو
تو زندگیم باز راه بدم
سایبون رو ور دارم
تا رنگاشون کبود نشه
تا شاهد چشمام باشن
در حسرت یه پنجره
می خوام یه جام از زندگی سر بکشم
وقتی چشمام رو باز کتم
دیگه دنیا رو نبینم
توی همین شعرای مستی بمیرم 

[+] نوشته شده توسط حجت در 18:55 | |

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:16 | |

باران عشق

باران عشق ؛ سكوت سنگين كه مي شود

يكتاي عاشقانه اي سر ميزند از او

تك زنبقي كه در ميان دشت لاله ها

باران كه مي بارد خدا در ميزند از او

[حالا تو اين سكوت سنگين را شكسته اي]

در فصل پاييزي كه در اين دشت لاله ها

تك زنبق يكتاي او تنها شكفته است

در او بهار است و شكفتن ؛ فصل زندگي

بي او خزان است و در او باران شنفته است

[تصنيف عاشقانه ي باران عشق را]

باران كه مي بارد ، خدا دلتنگ روي توست

يعني تويي تك قطره ي تنهايي خدا

حالا كه تو شبنم شدي در كنج چشم او

ديگر نمي شود دلت از قلب او جدا

[حالا تويي تك زنبق تنهايي خدا]

حالا كه مي خواند دلت باران عشق را

چون همنواي قطره ميماني ...  تو بارااااني

اين بارش باران ، كه نه ... اين بارش واژه

تنها تويي يكتا ؛ كه چون باران تو ميماني

ش

[+] نوشته شده توسط حجت در 21:10 | |

به نام او

[+] نوشته شده توسط حجت در 8:4 | |

تا همیشه خداحافظ

تا همیشه خداحافظ

بخاطر اینکه انتظار کشیدن را بلد نیستم

 نه بخاطر اینکه خسته شده باشم از چشم به جاده دوختن

  بخاطر اینکه تو دیگر هیچوقت بر نخواهی گشت

 باور کن هرچه نوشتم هرچه گفتم و هر چه سرودم برای این بود که بخوانی و شاید روزی بیایی اما

نخواندی

 خداحافظ .... خداحافظ روزهای بارانیه پر از ابر و چتر و دلتنگی

خداحافظ ... برای همیشه

[+] نوشته شده توسط حجت در 1:26 | |

خوش آمدید

[+] نوشته شده توسط حجت در 20:50 | |

[+] نوشته شده توسط حجت در 12:7 | |