مرا ببخش

مرا ببخش ونگير از من آسمانت را .

تورا به زندگي ات ....باز كن دهانت را .

به من بگو ...نه ... به من فحش هم بده حتي .

نگير با سر دندان ، ولي  لبانت را.

نرو . بمان و به من فرصتي بده از نو ،

كه قانعش  كنم آن قلب  مهربانت را .

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:15 | |

گناه ما

هر چند از اين دوري و چشمان قشنگت گله داريم،

تا لحظهء خوبي كه بيايي، من و دل حوصله داريم.

گفتي من و تو، قسمت يك پنجره باشيم .قبول است.

هر چند به اندازهء پرواز و قفس، فاصله داريم.

يادت که نرفته است عزيزم،  اگر درد سري هست،

از خندهء آن روز، از آن كوچه، از آن يك بله داريم.

ديگر همه را گردن اين قسمت و تـقدير نينداز.

تـقدير كدام است؟ ببين، ما خودمان مسئله داريم!

عيب از خودمان نيست؟ كه تا پاي قراري به ميان است،

هي صحبت كمبود زمان مي شود و مشغله داريم؟

انگار محال است كه ما قسمت يك پنجره باشيم،

حالا كه به اندازهء پرواز و قفس فاصله داريم.. .

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:12 | |

ای ساده دلِ

گفتم ای ساده دلِ ساده، فراموشش کن.

تا کجا چشم بدین جاده؟فراموشش کن.

دست بردار از او .خاطره بازی کافیست.

فرض کن گل نفرستاده ، فراموشش کن.

مردمان نگهش قله نشینند هنوز.

دل که در دره نیفتاده .فراموشش کن.

گفتم این تکه غزل را بفرستم نزدش.

دل ولی گفت:نشو ساده . فراموشش کن.

به شما بر نخورد پای غزل بود و شکست.

اتفاقی ست که افتاده فراموشش کن.

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:10 | |

خودت را جای من بگذار...

فقط يك گام ديگر مانده تا پای بلند دار.

كمی آهسته تر شايد ... نه ، محكم تر قدم بگذار .

به شدت خسته ام از خود ، به شدت خسته ام از تو .

بيا این جان بی ارزش ، بيا دست از سرم بردار .

خدا می داند ای مردم ، دلم چون ساقه ی گندم ،

نمی رقصد بجز با گل ، نمی ميرد مگر با خار .

نه با جن نسبتی دارم ، نه از اقوام انسانم .

مرا از من بگير و دست موجودی دگر بسپار .

خودت بنشين قضاوت كن اگر تو جای من بودی،

چه مي گفتی به اين مردم ؟ چه می كردی به اين ديوار ؟

خدايا گر چه كفر است اين ،  ولی يك شب از اين شبها ،

فقط يك لحظه - يك لحظه - خودت را جای من بگذار . . .  . 

[+] نوشته شده توسط حجت در 14:6 | |

بغض نکن

بغض نکن گریه نکن .

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:54 | |

خاطره

مثل همیشه خاطره می کوفت بر سرم

                                               تا باز هم روانه شوم سمت دفترم

در فکرهای آبکی ام گیر کرده ام

                                          حتی تو را از عشق خودم سیر کرده ام

امشب تو نیستی که مرا زیر و بم کنی

                                           امشب تو نیستی که به قلبم ستم کنی

حال مرا دوباره از عشقت به هم بزن

                                            بر شیشه های عینک خود قاب غم بزن

غم آمده به زخم نگاهم نمک زده

                                          چون بند بند ثانیه هامان کپک زده

این قلب زخم خورده امانم نمی دهد

                                          این عقل کور راه نشانم نمی دهد

ای کاش چشمهات مرا هم زبان نبود

                                          اینقدر باجنون ، دلم مهربان نبود

حالا دهان که باز کنم اشک می شود

                                          انگار حرف هات همش کشک می شود

حالا دوباره ساحل و دریا موازی اند

                                          حتی کلاغ و باغچه از درد راضی اند

یادم نبود اینکه تو دیگر پرنده ای

                                          من عاشقم؟ نه خیر ! چه حرف زننده ای!

با قلب زخم خورده ی در حال انفجار

                                          در کوپه های خاطره هستیم هم قطار

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:53 | |

همیشه منتظر

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:52 | |

شهر بی عشق

یك نفر از كوچه ی ما عشق را دزدیده است
این خبر دركوچه های شهر ما پیچیده است

دوره گردی در خیابانها محبت می فروخت
گوئیا او هم بساط خویش را برچیده است

عاشقی می گفت روزی روزگاران قدیم
عشق را از غنچه های كوچه باغی چیده است

عشق بازی در خیابان مطلقا ممنوع شد
عابری این تابلو را دورمیدان دیده است

یك چراغ قرمز از دیروز قرمز مانده است
چشمكش را هیز چشمی خیره سر دزدیده است

                                      می روم از شهر این دل سنگهای كور دل
                              

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:50 | |

بگو چقدر باید داد

بگو برای پریدن چقدر باید داد؟

برای خوب دویدن چقدر باید داد؟

به بارگاه خدا میبرند روح مرا

برای دیر رسیدن چقدر باید داد؟

درون گور خودم را به چشم می بینم

در آرزوی ندیدن چقدر باید داد؟

مرا از این قفس زندگی رها نکنید

 برای دیر پريدن چقدر باید داد؟

میان بودن و رفتن کدام سهم من است؟

برای قرعه کشیدن چقدر باید داد؟

اگرچه گرگ صفت نیستم ، من انسانم

ولی برای دریدن چقدر باید داد؟

در این زمانه که نان آبروی انسانهاست،

برای قلب خریدن چقدر باید داد؟

صدای پای نبودن سکوت قلب من است

 برای نغمه شنیدن چقدر باید داد؟

درون سینه اگر جای زندگی خالی است

بگو برای طپیدن چقدر باید داد؟

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:48 | |

جـوانیم

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم

وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم

داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو

هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم

مـن عابـــر شــکســته دل خـلوت تو ام

تا بیـکران چشــم خـــودت مــی کشانیم

یک مشـت بغض یخ زده تفسیر می کند

انـــــدوه و درد غربــت بــی همــزبانیم

وقــتی پـرید رنگ تو از پشت قصه ها

تصــویر شد نهـــایت رنـــگــین کـمانیم

تو، آن گلی که می شــکفی در خیال من

پُر می شود زعطر خوشــت زنــدگانیم

در کـهــکشان چـشم تو گم می شود دلم

سرگـشتـــه در نــــهایــتی از بی نشانیم

زیــبـــاترین ردیف غـــزلهای من توئی

ای یـــــار ســــرو قـــامت ابـرو کمانیم

حـــالا بیـــا و غــربت ما را مرور کن

ای یــــادگــــــار وســعت سبـز جوانیم

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:47 | |

به نام عشق

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

موهات را ببند دلم را تکان نده

در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن

من در کنار توست اگر چشم وا کنی

خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن

بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود

تنها به وصف آینه ها اکتفا نکن

امشب برای ماندنمان استخاره کن

اما به آیه های بدش اعتنا نکن....

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:44 | |

بغض تازه

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:43 | |

نداره

 چشاتو وا نکن  اينجا ،  هيچ چي ديدن نداره

   صدای  ِ سکوت ِ لحظه ها ، شنیدن نـداره

   توي آسموني که کرکسا پرواز مي‌کنن

   ديگه هيچ شاپرکي ، حس ِ پريدن نداره

   دستاي نجيب ِ باغچه ، خيلي وقته خاليه

   از تو گلدون ، گلاي کاغذي چيدن نداره

   بذا باد بياد ، تموم ِ دنيا زير و رو بشه

    قلباي آهني که ، ديگه تپيدن نداره

   خيلي وقته ، قصه ی اسب ِ سفيد ، کهنه شده

   وقتي که آخر ِ جاده‌ها رسيدن نداره

                         نقض ِ قانون ِ آدم‌بزرگا جـُرمه ، عزيزم

                       چشاتو وا نکن ، اينجا هيچ چي ديدن                                                    نداره        

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:34 | |

چشم های تو

 وقتي سكوت ِ دهكده  فرياد مي شود
تاريخ  ، از انحصار ِ تو آزاد مي شود

تاريخ  ، يك كتاب ِ قديمي ست كه در آن
از زخم هاي كهنه ي من ياد مي شود

از من گرفت دخترِ ِخان هرچه داشتم
تا كي به اهل  ِ دهكده بيداد مي شود؟

خاتون! به رودخانه ي قصرت سري بزن
موسي  ، دل  ِ من  است كه نوزاد مي شود

با اين غزل  ، به مـُلك  ِ سليمان رسيده ام
اين مرد ِ خسته  ، همسفر ِ باد مي شود

اي ابروان  ِوحشــي  ِتو لشكر ِ مغول!‏
پس كي دل  ِ خراب ِ من  ، آباد مي شود؟

در تو هزار مزرعه  ،  خشخاش ِ  تازه است
آدم به چشـــــــــــــم هاي تو معتاد مي شود

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:33 | |

منتظر

مخواه از رخ ماهت نگاه بردارم

مخواه چشم بپوشم ، مخواه بردارم

اگر به یـُمن ِ قدمهای مهربانت نیست

بگو که سجده از این قبله گاه بردارم

مگر بهشت نگاه تو عاشقم بکند

که دست از سر ِ نقد  ِ گناه بردارم

گناه  ِ هرچه دلم بشکند به گردن توست

گناه  ِ هر قدمی اشتباه بردارم

تو قرص ماهی و  من کودکی که می خواهم

به قدر کاسه ای از حوض ِ  ماه بردارم

بیا که چشم ِ جهانی هنوز منتظر است

بیا که دست از این اشک و آه بردارم 

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:32 | |

غزل برای تو

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو

گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

احساس می کنم که کمی پیرتر شدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

برگرد و هر چقدر  دلت خواست بد بگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

از قول من بگو به دلت   نرم تر شود

بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو!

دریای من ! به ابر سپـردم بیـاورد :

یک آسمان ،  بهانه ی باران برای تو

ناقابل است ، بیشتر از این نداشتم

رخصت بده نفس بکشم در هوای تو

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:30 | |

یاس عشق

دیروز در کنار تو احساس عشق بود

دستان کوچکت که پر از یاس عشق بود

دستان کوچکت که جنون مرا نوشت

این واژه های غرق به خون مرا نوشت

هرجا که رد پای شما هست می روم

فکری بکن به حال من از دست می روم

قلبم شکسته است و هی سرد می شوم

بگذار بشکند عوضش مرد می شوم

دستان خسته ام به شقایق نمی رسد

فریاد من به گوش خلایق نمی رسد

این دست ها همیشه پر از بوی یاس نیست

یا مثل چشم های شما با کلاس نیست

این رسم زندگی ست بزرگ و بزرگ تر

هر چه بزرگ تر و سپس هرچه گرگ تر

بین خودم و آینه دیوار می کشم

هرشب که پشت پنجره سیگار می کشم

شاید هنوز فرصت عصیان و مرگ هست

در ذهن ابرهای درونم تگرگ هست

بانوی دشت های قشنگی که سوختی

عشق مرا به رهگذران می فروختی

چشمانتان پر از هیجان نیست نازنین

این دست ها همیشه جوان نیست نازنین

شاید کسی که بین غزل های من گم است

در فصل های زندگی ام فصل پنجم است

یا نه درست مثل خودم لاابالی است

از مردمان غمزدهء این حوالی است

حالا ببین علیه خودم غرق می شوم

در منتها الیه خودم غرق می شوم

دلشوره های سرخ دلم ناتمام ماند

احساس می کنم غزلم ناتمام ماند

[+] نوشته شده توسط حجت در 13:25 | |

کاش

کاش می شد در بسیط چشمهایت جا شوم         

 آنجا من مثل تو آبی تر از دریا شوم

در تو گم گشتم شبی عالی ترین مفهوم عشق    

  جستجو کن درخودت شاید که من پیدا شوم

بی تو خورشید عالمتاب می دانی شبم           

  یاریم کن خوب من بگذار تا فردا شوم

در کتاب واژه ها تنهاترین واژه منم           

    کاش میشد در کتاب عشق تو معنا شوم

را تو گفتن کارهرکس نیست ای زیباترین      

   من جای گفتنت باید که مولانا شوم

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:39 | |

باران

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی

شاید امشب سوزش این زخمها را کم کنی

آه باران من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم کنی

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:27 | |

انتظار

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:20 | |

نامه

[+] نوشته شده توسط حجت در 11:6 | |

تقدیم به عاشقان حقیقی !

برای پرواز از صبح به شب باید با اشک از غروب رد شد

انتظار ... انتظار ... و باز هم انتظار ... واژه غریبی است

آه ... آه ... خدایا این انتظار چیست ؟

پروانه عاشقی که از شمع دور است غمخواری جز گل ندارد

سکوت سدی است در برابر سیلاب اشک

گردباد عشق خانه دل را در هم میشکند

آیا تکه نوری پیدا میشود تا دل تاریکم را روشن کند ؟

خنده من همچون قایقی است که بر غرق شدن سایه خودش می گرید

ماه بدون ستاره همچون خورشید بدون غروب است

رنگین کمان باران اشک را تنها عاشق معشوق می بیند

سر انجام شمع بی پروانه خاموشی است

کوه عمری با سایه اش در آب صحبت میکند اما آدمی چه ؟

عاشق به فکر هیچ نیست جز معشوق

اگر نگاه نبود این قصه عشق تمامی داشت

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:22 | |

عشق من...

زندگی از نظر من یعنی پنج چیز

                              تو، خدای تو، من، خدای من، عشق من و تو

                             کدام را قبول داری ؟

                             من  كه همه را زیرا:

                            خدای من است که من را عاشق تو می کند

                           خدای توست که به تو می فهماند من دوستت دارم

                          و خدای من و توست که عشق بین من و تورا مقدس می کند

                        خيلی دوستت دارم

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:19 | |

آدمک آخردنياست....

آدمک آخر دنیاست بخنــــد آدمک مرگ همین جاست بخنـــد

صبح فردا به شبت نیست که نیست تازه انگار که فرداست بخنــــد

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:16 | |

بگین تموم شدم من.....

نه اون به من رسيد و نه من به اون رسيدم

گاهی نداشتن دل به داشتنش می ارزه....

[+] نوشته شده توسط حجت در 22:15 | |